Dit door haar vertelde verhaal brengt ons dichter bij een van de vele en vele verhalen die op Bonterra Resort leefden.

Ik wil je graag iets vertellen over mijn verhaal en de relatie die ik met jou heb.

De eerste keer dat ik naar Bonterra ging, was ik drie jaar oud. Mijn ouders gingen vanuit Asturië om een ​​paar dagen door te brengen en toen ze de camping en het strand zagen, namen ze de auto en keerden terug naar Gijón voor mijn zus en mij. We brachten de zomer vele jaren door op uw camping en hoewel we onze vakanties meer dan eens op andere bestemmingen doorbrachten, overtuigde geen van hen ons en uiteindelijk gingen we weer naar Bonterra.

In het jaar 92 ging ik met degene die mijn echtgenoot zou worden en hij werd onmiddellijk verliefd op Benicàssim. Dus we herhaalden elk jaar zonder mankeren tot 1997, toen mijn zoon werd geboren. En voor 1998 keerden we terug, maar nu waren we met zijn drieën.

Sinds dat jaar hebben we er geen enkele gemist. Iedereen vertelde mijn zoon dat we niet gingen. Hij is opgegroeid op uw camping en heeft een groot aantal vrienden met wie hij tot op de dag van vandaag een dierbare vriendschap onderhoudt. Het afscheid aan het einde van de vakantie was een echte gebeurtenis: vroeg opstaan ​​om afscheid te nemen, tranen … nou ja, een ongenoegen dat het volgende jaar zou genezen. In feite is hun vriendschap zo sterk dat ze elkaar minstens één keer per jaar, behalve in de zomer, halverwege de kaart ontmoeten.

Hij vertelt me ​​altijd dat hij van Benicàssim houdt. Hij is 23 jaar en gaat nog steeds met ons mee op vakantie als we naar Bonterra gaan.

En we hebben ook veel vrienden waarmee we het hele jaar door in contact blijven. Sterker nog, we jongleren duizend keer zodat we allemaal kunnen samenvallen op de camping tijdens de vakantie.

In de afgelopen jaren hebben we alleen gefaald in 2017 vanwege werkredenen (de kleine woede van mijn zoon) en in 2020, het onbenoembare jaar. Laten we hopen dat het jaar 2021 ons toestaat terug te keren met de gebruikelijke normaliteit, want dit jaar heb ik de zon van mijn Benicàssim gemist.

Ik moest je mijn verhaal vertellen, zodat je weet hoe belangrijk je bent in ons leven.

Bedankt dat je me hebt gelezen en dat je deel uitmaakt van mijn leven.

Een dikke knuffel.

Ana

P.S. Ah, ik was het vergeten. Mijn zussen en mijn zoon hebben leren zwemmen in dat zwembad. Geweldige herinneringen die me verdringen en die als ik begin, ik zou hebben voor een boek.

_____

Wilt u ons uw verhaal vertellen met Bonterra Resort zoals Ana deed? Schrijf ons een e-mail naar info@bonterraresort.com en voeg enkele foto’s van uw ervaringen toe.